در بازار مواد بسته بندی ، PVC سفت و سخت فیلم کشش فوق العاده شفاف مورد علاقه شفافیت آن است. و این شفافیت از فناوری پیشرفته تولید جدا نیست. به خصوص در پیوند کلیدی تولید قالب ، کنترل دقیق پارامترهایی مانند دما ، فشار و نسبت منفجر. ​
سنگ بنای پلاستیک سازی یکنواخت
دما یک متغیر کلیدی در فرآیند پلاستیک سازی رزین PVC است ، که در تمام مراحل تولید قالب گیری ضربه اکستروژن اجرا می شود. در مسیر انتقال مواد از بدنه ، گردن به سمت سر ، دما باید به طور دقیق در یک شیب تنظیم شود. هنگامی که رزین PVC وارد اکسترودر می شود ، دمای بدنه باید در یک محدوده مناسب حفظ شود. در این دما ، نیروی بین زنجیره های مولکولی رزین تضعیف می شود و شروع به نرم شدن و پلاستیک شدن به تدریج می کند. با پیشرفت مواد به گردن و سر ، درجه حرارت به تدریج افزایش می یابد تا اطمینان حاصل شود که رزین به طور کامل پلاستیک می شود. دمای اکستروژن مناسب می تواند رزین PVC را به طور مساوی توزیع کند ، دقیقاً مانند ورز دادن یک قطعه نامنظم از خاک رس در بدن یکنواخت. هنگامی که کنترل دما نادرست باشد ، رزین به طور کامل پلاستیک نمی شود و نقاط کریستالی یا حباب ها تولید می شوند. نقاط کریستالی مانند ناخالصی های کوچک در فیلم است که نور را پراکنده می کند. حباب ها محیط را برای انتشار نور تغییر می دهند و باعث انکسار بی نظم نور می شوند که هر دو شفافیت فیلم کشش را به طور جدی کاهش می دهند.
تعادل جریان مواد
در فرآیند قالب گیری ضربه اکستروژن ، فشار نقش مهمی در اطمینان از حمل و نقل پایدار و تراکم مواد دارد. از پیچ را که مواد را به جلو به سمت قالب اکستروژن سر می کشد ، اندازه و پایداری فشار به طور مستقیم بر وضعیت جریان مواد موجود در قالب تأثیر می گذارد. فشار پایدار و مناسب مانند تنظیم یک "مسیر مسافرتی" دقیق برای مواد است که باعث افزایش جریان یکنواخت آن در طی فرآیند اکستروژن می شود و از تجمع محلی یا سرعت جریان ناهموار جلوگیری می کند. اگر فشار خیلی زیاد باشد ، مواد در قالب بیش از حد فشرده می شوند ، که نه تنها ساختار زنجیره مولکولی PVC را تغییر می دهد ، بلکه باعث غلظت استرس در داخل فیلم می شود و بر شفافیت تأثیر می گذارد. اگر فشار خیلی کم باشد ، مواد به طور کامل فشرده نمی شوند و شکاف ها در داخل فیلم شکل می گیرند و با عبور از نور ، بازتاب پراکنده رخ می دهد ، که این امر همچنین شفافیت را کاهش می دهد. تنظیم فشار باید یک نقطه تعادل دقیق را بر اساس عواملی مانند ویژگی های رزین و پارامترهای تجهیزات پیدا کند تا اطمینان حاصل شود که این ماده در حالت شکل گرفته است.
بهینه ساز ساختار مولکولی ​
نسبت دمنده به نسبت قطر عرضی فیلم پس از دمیدن به قطر لوله خالی قبل از دمیدن اشاره دارد. این پارامتر تأثیر اساسی بر ساختار مولکولی و شفافیت فیلم دارد. هنگامی که این فیلم دمیده می شود ، زنجیره های مولکولی PVC تحت عمل نیروهای کششی عرضی و طولی مجبور به کشش و تنظیم مجدد می شوند. یک نسبت دمنده معقول می تواند زنجیرهای مولکولی را به طور مساوی از دو جهت ایجاد کند و یک ساختار مولکولی منظم و منظم را تشکیل می دهد ، درست مانند شانه کردن نخ های ابریشمی کثیف. تحت این ساختار مولکولی یکنواخت ، انکسار و پراکندگی نور هنگام عبور از فیلم به میزان قابل توجهی کاهش می یابد ، در نتیجه شفافیت را تا حد زیادی بهبود می بخشد. اگر نسبت دمیدن خیلی بزرگ باشد ، فیلم در جهت عرضی بیش از حد کشیده می شود و در نتیجه جهت گیری بیش از حد زنجیرهای مولکولی ، ضعیف شدن قدرت طولی و سفید شدن استرس ممکن است رخ دهد و شفافیت را کاهش می دهد. اگر نسبت دمیدن خیلی کوچک باشد ، زنجیره های مولکولی به طور کامل کشیده نمی شوند ، ساختار مولکولی سست است و شفافیت نیز تحت تأثیر قرار می گیرد. با توجه به نیازهای تولید و خصوصیات رزین ، کنترل نسبت دمیدن در یک محدوده مناسب ، کلید بهینه سازی ساختار مولکولی فیلم و بهبود شفافیت است. ​
مهندسی سیستم فرآیند تولید
دما ، فشار و نسبت دمیدن به طور مستقل عمل نمی کنند ، اما به هم پیوسته و هم افزایی هستند. دما بر میزان پلاستیک سازی و سیالیت رزین تأثیر می گذارد ، که به نوبه خود بر توزیع فشار و اثر دمیدن تأثیر می گذارد. تغییر در فشار باعث تغییر سرعت جریان و وضعیت پلاستیک سازی مواد می شود و همراه با دما ، شکل نهایی رزین را تعیین می کند. نسبت دمیدن بیشتر ساختار مولکولی و عملکرد ظاهر فیلم را بر اساس دما و شکل گیری فشار بهینه می کند. فقط هنگامی که این سه پارامتر با دقت مطابقت داشته باشند و یک سیستم هم افزایی ارگانیک را تشکیل می دهند ، می تواند یک فیلم کشش بسیار واضح و شفاف با شفافیت بالا تولید شود. از پلاستیک سازی رزین گرفته تا قالب گیری فیلم ، تنظیم دقیق هر پارامتر نیاز به بررسی جامع سایر عوامل دارد. $ $